Ang Pag-iisip ni Totoy Buhok

Hindi pa ito ang maikling kuwentong nais kong isulat. Drabble siguro itong matatawag kung ito'y fanfiction. Ito ay isang pagsilip sa pag-iisip ni Totoy Buhok.

Lumalaki. Lumiliit. Lumalaki ulit. Tapos liliit din. Lumalaki-lumiliit ang supot naming bitbit. Madikit. Kasi may pandikit. Pandikit na tumatangay sa amin sa langit. Pataas nang pataas sa langit, kung saan walang aleng masungit, walang mamang maanghit. Biro mo, mas maanghit pa sa amin. Langit. Sulit ang pandikit.

Isang mahiwagang araw, sa isang mahiwaga't malayong lunan, may dalawang magigiting na kabalyero ang naglalakad patungong Silangan. Joke lang. Narinig ko lang iyon sa TV ng karinderya ni Aling Sungit. O sa radyo ba? Ewan. Pero joke lang iyon. Ang araw na ito ay katulad ng dati, katulad ng kahapon ng kahapon na katulad ng kahapon nito na katulad ng kahapon nito na katulad ng kahapon nito. Na katulad ng kahapon nito.

Gutom pa rin kami. Pero dahil sa Magik Pandikit sa lumiliit-lumalaking supot ng langit, nakakaya namin.

Ano ang hiwaga sa kahapong katulad ng kahapon na katulad ng kahapon nito? Hindi ba ang mahiwaga ay ang bago? O bago ang mahiwaga? O mahiwaga bago ang? Mahiwaga ang o bago? Wala namang bago sa araw na ito.

Anong mahiwaga sa kalye? Malamig. Matigas. Picha naman, mas malambot pa batuta ni Neneng dito eh.

Malamig. Matigas. Minsan madumi. Pero sanay naman kami ni Ne sa dumi. Mas maganda kapag madumi. Kapag madumi, mas nakakaawa. Mas maraming barya. Minsan kendi. Pero mas masaya kapag barya. Makalansing! Nakakagising. Mas gusto ko si Milyo. Milyoginaldo. Milyo na lang para madaling sabihin. Ayoko doon sa isa. Iyong maputla iyong kulay. Ayoko rin doon sa parang pinagdikit na Milyo at Putla. Nakakalito. Ang panget pa. Ano ba talaga siya, gray o gold? Sabi ni Ne iyon daw iyong tawag sa kulay noon.

Hoy, hindi ako bobo. Alam kong limang piso si Milyo. At alam kong isang piso si Putla. Tapos iyong parang Tramspormers na hanggang dikit lang ang kaya, iyon ang sampu. Kapag may lima kang Milyo, may trenta ka. Tapos kapag may bente kang Putla, may kinse ka na. Akala mo, ha. Marunong ako sa Math. Tinuruan ako ni Ne. Maraming alam iyung si Ne eh. Teka, ipapakita ko sa 'yo iyung mga tinuro niya:

2^10 = 1024
0.3 * 10^5 = 30000
11^2 = 121

Marami pa iyan! Pero, ang pinakamalupit sa lahat, heto:
d/dx (ln x) = 1/x

O ha. Sabi ni Ne, Math daw iyon. Iyong dulo, parang hindi, pero Math iyon.

Magulo. Masikip. Magaspang. Masakit sa paa. Masakit sa likod. Masakit sa mukha. Pichanamangchenes itong kalsadang ito. Pero okay lang. Kasama ko naman si Ne.

Kaya namin 'to ni Ne. Makakarating din kami sa Silangan. Kung saanman iyon.